Bazen dönüp etrafa baktığımda, içimi acıtan bir manzara görüyorum: Kavga eden insanlar, dökülen kanlar, bir anda dağılan aileler… Bir alacak-verecek meselesi yüzünden dul kalan kadınlar, babasız büyümek zorunda kalan masum çocuklar… Soruyorum sizlere: Değer mi gerçekten?
İki günlük dünya için, gösteriş uğruna, kişisel hırslarımız uğruna, borçlanıp sonra da çaresizliğin içine düşmek… Değer mi? Altı boş lüks harcamalarla, hava atmakla nereye varabiliriz? Birinin hakkını yiyerek, birini dolandırarak kazandığımızı sandığımız her kuruşun hesabı er ya da geç sorulacak. Hem dünyada hem de Allah katında…
O yüzden diyorum ki: Ne kendimizi ne ailemizi rezil etmeye gerek var. Ne iş yapıyorsak gücümüz yettiği kadar yapalım. Ayağımızı yorganımıza göre uzatalım. Kimse açlıktan ölmedi bu memlekette. Doğru ticaret düzgün hesapla yapılır, kul hakkıyla değil.
Ben Şanlıurfa’yı hep huzurun şehri olarak bilirim. Yıllardır Türkiye’nin en sakin, en bereketli şehirlerinden biri olarak anılırdı. Ama son yıllarda öyle görüntüler çıkıyor ki karşımıza, insanın yüreği burkuluyor. Kavga… Kan… Silah… Her biri bu güzel şehrin imajına gölge düşürüyor. Turizmin, tarımın, kültürün, tarihin başkenti olması gereken Şanlıurfa, ne yazık ki kavga haberleriyle gündeme geliyor.
Bu şehir bizim… Allah’ın bize verdiği bu bereketi, bu toprağı, bu kültürü korumak boynumuzun borcu. Birbirimize kıymayın. Unutmayın, Urfa’da herkes kendi babasının oğlu. Kimse kimseye fazladan bir hiyerarşi borçlu değil. Kibirle, öfkeyle, hasetle yol yürünmez.
Bir gazeteci ve bir STK başkanı olarak artık mecbur kalmadıkça kavga görüntülerini paylaşmama kararı aldım. Çünkü her paylaşılan kötü görüntü, şehrimizi bir adım daha geriye götürüyor.
Lütfen… Haram lokmadan uzak duralım. Kimsenin parasına, hakkına el uzatmayalım. İnsan onuru, maldan da mülkten de önemlidir.
Şanlıurfa’nın adı kavga ile değil; huzurla, üretimle, sanatla, turizmle anılsın.
Biz buna layığız.
Ve bunu başaracak güç de yine bizde.
Facebook Yorum
Yorum Yazın